I've always been mad, I know I've been mad, like the most of us are. It's very hard to explain why you're mad, even if you're not mad.

Yapay Zaman

Bu mucizeye sahip olabilseydim, saatin onu on geçip geçmediğiyle hiç ilgilenmezdim. Tam tersine, güneşin doğuşunu ve batışını izlerdim (hatta bunu karanlık bir odadayken bile yapabilirdim); hava sıcaklığını öğrenirdim; yıldız falına bakardım; gündüzleri düşümde mavi kadranı ve gecenin yıldızlarını görebilir, geceyi ise Bahara kadar kalan günler üzerinde düşüncelere dalarak geçirirdim. Böyle bir saati olan insanın artık dış zamanı kendine dert etmesine gerek yoktur, çünkü hayatımızdaki tek kaygımız artık bu olacaktır; bu saatin gösterdiği zaman, sonsuzluğun durgun yansısı değil, gerçek sonsuzluk olacaktır. Değişik bir biçimde ifade etmek istersek, zaman, o büyülü aynanın ürettiği masalsı bir sanrıdan başka bir şey olmayacaktır.



Deniz köpüğü gülüşlü kız oturdu parkın kanepesine, ayak dibinden kuşlar uçtu menziline, kız güldü, oradaydım kesildi dizimin dermanı sanki geçmişim deniz derya başımda gök mavisi bir şapka deniz köpüğü gülüşlü kız yürüdü salındı çimenler üzerinde horoz ibiği kırmızısı güneş bir bulutun ardına sıvıştı oradaydım kendine yeterli bir...

- Buraya sık gelirmisiniz ?  
- Rüyalarımda hergün

Karabatak Sevgi

Yine o su yeşili pantolon, kalem gibi bacakları sarmış .. üstünde tiril tiril bir bluz. Zerafeti dillere destan , ama bu endama rağmen çevresinde ki gösteriş budalaları gibi değil.. sakin ve kendinden emin, duru bir su gibi sessizce akıyor aramızda .. Sadece biraz sinirli. Gençliğin getirdiği o toy züppelik biraz yüzüne yansıyor. Sahip olmadığı ama hayallerinde alt yapısını kurduğu o farazi tecrübe çevresindeki telmaşa güruha sunduğu zorunlu hizmet ve eşşiz güzelliği karşısında elde ettiği 40 liralık bir komediyi sorgulamasına neden oluyor(Bu sistemi daha ne güzeller, ne afetler sorguluyor bir bilse ). Eee bir yandan bu güzelliğin ve potansiyelin bilincinde olan bünye o memnuniyetsiz ve tatlı sert duruşu doğal bir şekilde bünyeye yerleştiriyor. Ne de olsa az önce önlerine içinde hiç bir bok olmayan o kuru tostu anaları evde yapsa yüzlerine fırlatacak , burun kıvrıcak şımarık ergen takımının kendisine karşı tutunduğu tavırlar istemsiz olarak ruhunu ve iç güvenini sarsıyor. Ahh be Sevgi, ahh be yavrucum halbu ki sert ve donuk duruş ile güzel silüetinin önüne çektiğin kalkanı kaldırsan, ucuz kompleksler içinde boğulan şu paçozların üstüne o masmavi gözlerinden dökülen deniz ile çağlasan .. ve yine bir güzel daha gaddar Karaköy sokakların da eriyip bitti.

Sorgu

Bunlardan sonra daha mı mutlu olacağız ? Yoksa sanatı, borular çaldıktan sonra girdiğimiz, ve oyunu kimin kaybedeceğini, kimin kazanacağını bilmeden ayrıldığımız gerçek hayat gibi tatma ayrıcalığına sahip olanların neşesini yitirmiş mi olacağız ?